En Provence il y a aussi des abeilles...

'Stadsboeren' betekent onder andere dat je niet langer dan een week weg kunt van je erf, maar vier dagen Provence kan nog net lukken, al mag je niet denken aan de kasten die staan te wachten op een laatste likje ecologische verf, de inox draad waarmee de raampjes moeten worden bespannen en de waswafels die daarin moeten worden gesmolten, laat staan aan de afleggers die dringend moeten worden gemaakt.

Raampjes,waswafels en afleggers? Elke ambacht zijn eigen vocabulaire...

Om de heimwee (en het schuldgevoel) wat af te bouwen, zijn we dan maar een praatje gaan maken met de naburige imker.

Hij heeft een dertigtal kasten, waarmee hij gaat reizen. De lavendel is daar een van de voornaamste drachten. Die geeft heel lekkere honing -een beetje korrelig weliswaar- maar heeft wel als nadeel dat de koningin om een of andere onverklaarbare reden stopt met eitjes leggen, waardoor er geen nieuwe bijen meer worden aangemaakt. Als je als imker dus niet tijdig ingrijpt, verzwak je je volken.

Maar ook op deze onbekende heester, met piepkleine roze bloempjes die naar niks ruiken, leken de bijen dol...